🌹. శ్రీ మాణిక్ ప్రభు చరితామృతము - 52 / SHRI MANIK PRABHU - HIS LIFE AND MISSION - 52 🌹
🌻. చతుర్థ దత్తావతారము 🌻
📚. సేకరణ : ప్రసాద్ భరద్వాజ
ఖందార్ కర్ దేశ్ పాండే యొక్క కొడుకు పేరు నానా. ఇతను జమీందారు ఇంటికి చెందిన యువకుడు. సౌందర్యవంతుడై గాత్రం చాలా మధురంగా ఉండేది. శ్రీమంతుల ఇంట్లో జన్మించడం వలన జనం ఇతనిని నానాసాహెబ్ అని పిలిచేవారు.
ఇతనికి చిన్నప్పటినుండి నృత్యగీతముల వలన ధనమార్జించు మేళగాండ్లను పరిచయం చేసుకొని వారి నృత్య గానాల యందు ఆసక్తి కలవాడై మేళగాండ్రతో స్త్రీ వేషము వేసుకొని నాట్యము చేయుటకు ఇష్టపడేవారు.
ఆ రోజులలో దేశ్ పాండే అంటే గ్రామానికి పెద్ద వారు. వయస్సులో ఉండి సంపత్తికి వారసుడైనా కూడా ఆ మేళగాండ్రతో తిరుగుతూ నృత్యము చేయడం మానలేదు. గ్రామస్థులందరూ కలిసి ఇతనిని బ్రాహ్మణ జాతి నుండి వెలివేశారు. వెలివేశినా కూడా నాట్యంపై అభిలాషతోనే ఉండటం చూసి జనం తప్పు పడుతుంటే చివరికి మాణిక్ నగర్ కి చేరుకున్నాడు.
ప్రభు దర్బార్ లో నిత్యము గాన, నాట్య కార్యక్రమములు జరిగేవి. నానాకు స్వభావసిద్ధంగా ఇష్టమైన నృత్యం చేసే కోరిక తీరక, ప్రభు దర్బార్ లో ఉండి ప్రభు దర్శనం చేసుకొని తన పూర్తి కథను తెలియచేసి, ప్రభు చరణాలకు శరణు కోరుతూ నన్ను పావనము చేయండి అని వేడుకున్నాడు.
మహారాజా! నేను అనాచారిని. నా ప్రవృత్తి మారడం లేదు, నాకు నర్తించాలనే అనిపిస్తుంది. తన పాపకర్మలను చెపుతూ ఎంత ప్రయత్నించినా కూడా నర్తించాలనే కోరిక పోవడం లేదు. దీనికి నేను ఏం చేయాలి? అని అడిగాడు.
*అప్పుడు ప్రభువుకి అతనిపై దయ కలిగింది. అతని అంతఃకరణ ప్రభువుకి తెలుసు కనుక అతనికి ఇష్టమైన నాట్యాన్ని సరైన మార్గంలో చూపిస్తే అతను ఉద్ధరింపబడుతారని, ఆయనకు జన్మత ఇష్టమైన కోరికకు భంగం కలిగించకుండా తిరిగి ఉత్తేజం కలిగింపచేశారు.
నీవు ఎలా నాట్యం చేస్తావో ముందు నాకు చూపించు, తరువాత ఏం చేయాలో నేను చెపుతాను. అలా ప్రభు అనగానే నానాకు అమితమైన ఆనందం కలిగింది. అన్ని సిద్ధం చేసుకొని ప్రభు ముందు స్త్రీ వేషధారణలో నాట్యం చేసాడు. అతని ప్రతిభ అద్భుతమైనది.
అతని స్వరూపం చూసి అతని పాటను విని జనులు మోహితులయ్యారు. ఆరోజు నానా చాలా బాగా నాట్యం చేశాడు. అతని కళను గౌరవించి ప్రభువు అతనికి స్వయంగా కొన్ని పద్యాలు నేర్పించి కృష్ణునిపై ఉన్న భక్తిని పెంచి ఎలా అభినయించాలో నేర్పించారు.*
*నానాను ద్వేషించేవారు ప్రభువు నానాకు ఆశ్రయం ఇచ్చారని తెలుసుకొని నానాను కులమునుండి పూర్తిగా బహిష్కరించవలసిందని హంపి జగద్గురువులకు ఫిర్యాదు చేశారు. ఇది తెలుసుకొని జగద్గురువులు నానాకు, సంజాయిషీ ఇవ్వవలసిందిగా లేఖ వ్రాశారు. నానా ఆ లేఖను ప్రభువుకి చూపించగా, ప్రభువు నానాకు కొన్ని సలహాలు ఇచ్చి జగద్గురువుల వద్దకు పంపారు.*
*తాను పాపినని తనకు శిక్ష విధించుటకు పూర్వం తన నృత్యగీతములను ఒకసారి చూడమని చెప్పగా జగద్గురువులు అంగీకరించిరి. నృత్యమును చూసి జగద్గురువులు ఆనందించి ప్రభువు ఇతనిని ఇప్పటికే పరిశుద్ధుని చేశారు, ఇంక తాను చేసేది ఏమీ లేదని చెప్పి నానాను పిలిచి ప్రసాదం ఇచ్చి పంపారు.
ప్రసాదం తీసుకొని తిరిగి మాణిక్ నగర్ చేరిన నానా ఆఖరి శ్వాస వరకు ఇక్కడే ఉండిపోయారు.
*ఈ విధంగా తన భక్తులకు వాళ్లకు ఇష్టమైన మార్గంలో దారి చూపించి వారిని ఉద్ధరించడం ప్రభువు యొక్క సమర్ధత. ప్రభువుది సకలమత సంప్రదాయము. ఇదే ప్రభు యొక్క విశేషము.
ఎవరికైనా వారి కర్మలపై దోషం చూపించకుండా వారిలో ఉన్న ప్రతిభను బయటకు తెచ్చి మోక్షం యొక్క దారి చూపించేది నిజమైన సద్గురువుల శక్తి. వీరికి తప్పించి ఎవరికి ఆ శక్తి ఉంటుంది? ప్రభు చేతిలో ఉన్న వారికి అథోగతి కల్గించే శక్తి ఎవరికీ ఉండదు. ఇలా ప్రభు వద్దకు వెళ్లిన భక్తులను ఎప్పుడు ఉపేక్ష చేయలేదు.*
'మాకు పట్టుకోవడం వస్తుంది కాని విడిచిపెట్టడం రాదు' ఇది ప్రభు వాక్యం.
తరువాయి భాగము రేపు చదువు కుందాము......
దిగంబర దిగంబర శ్రీపాదవల్లభ దిగంబర 🙏
🌹 🌹 🌹 🌹 🌹
🌹 SHRI MANIK PRABHU - HIS LIFE AND MISSION - 52 🌹
✍️. Nagesh D. Sonde
📚. Prasad Bharadwaj
🌻 14. Shri Shankar Manik Prabhu (1895 – 1945) - 1 🌻
Shri Shankar Manik Prabhu was no stranger to Maniknagar, even though he was not a direct descendant of the family of Shri Manik Prabhu Maharaj.
Having been nurtured by Shri Martand Manik Prabhu in the environment of the Sampradaya from the very childhood, he was breathing nothing if not the spiritual aura that was prevailing in that area.
He had all the opportunity for sharing the vast vision of his predecessor and when the latter was on tour, the entire administration of Maniknagar was left to the able hands of Shri Shankar Manik Prabhu.
Under the guidance of Shri Martand Manik Prabhu he had all the opportunity for doing the Sadhana, which for him was as imperceptible as breathing itself.
When Shri Martand Manik Prabhu inducted him in the administration of the Samsthan, he took his work itself to be his worship.
He seemed to have imbibed unknowingly the precept of the Lord in Gita (IX.34), “On Me fix your mind; to Me be devoted; worship Me; revere Me; thus having disciplined yourself, with Me as your goal, you shall surely come to Me”.
The day Shri Martand Manik Prabhu assigned him his work, that became his goal, that became his worship and that also became his divinity.
He was so particular and methodical in his work that perhaps he saw Shri Manik Prabhu in every act of his. It may be said that he had no interest other than the work assigned by his mentor.
His life was the perfect specimen of the manasa pooja as described by Shri Shankaracharya in “Shiva Manasa Pooja”.
“You are my Self, and intellect verily, is Girija, Companions are the breaths; body, verily, is the abode. Sense experience is adoration; sleep, verily, is samadhi.
Walking on feet is Pradakshina; worship, verily, is wisdom. Every action I perform, O Shambho, all those are for your propitiation.
Continues....
🌹 🌹 🌹 🌹 🌹
